Για τη δεύτερη παράσταση της σχολής μας, αποφάσισα να παίξω για λίγο με τις κούκλες σε ένα μαγικό κουκλόσπιτο όπου οι κούκλες ζωντανεύουν για να μας χαρίσουν τον πιό όμορφο χορό.

Στο δεύτερο μέρος ασχολήθηκα με τις σύγχρονες κούκλες. Με την ομορφιά και την αλήθεια της ψυχής του καθενός μας. ήθελα να μας θυμίσω ότι η ομορφιά δεν μετριέται ούτε σε εκατοστά, ούτε σε κιλά, ούτε σε χίλια likes στο facebook. Η ομορφιά δεν είναι οι followers ούτε οι τέλειοι κυλιακοί. Δεν διορθώνεται με το photoshop αλλά με την ηρεμία που θα βρεις μέσα σου όταν πάψεις να φοβάσαι και να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου. Ο φόβος παγώνει όταν ξυπνάει η ελπίδα. Όταν το πιστέψεις έστω κι αν δεν μπορεί να το δει άλλος κανείς. Όταν το δεις εσύ θα το δουν κι άλλοι. Η ομορφιά είναι εκεί. Πάντα ήταν. Η ομορφιά είναι η καρδιά σου. Και τον κόσμο μας εμείς τον φτιάχνουμε. Και τον εαυτό μας επίσης.

Η παράσταση αυτή ήταν αφιερωμένη σε όλους εκείνους που τους έπεισε κάποιος ότι δεν μπορούν. Είσαι χοντρός, είσαι κοντός, δεν είσαι αρκετά καλός. Δεν αξίζεις. Και πίστεψαν, και βρήκαν τη δύναμη μέσα τους και την ελπίδα για να φτιάξουν το δρόμο τους. Να μην συμβιβαστούν σε ταμπέλες που τους δώθησαν. Φώναξαν κατάματα στον κόσμο "εγώ με αγαπάω, κι ότι θέλω το μπορώ!". Σε όλους αυτούς που παλεύουν μέσα τους λοιπόν, με την ευχή να φτιάξουμε ένα κόσμο που δεν θα γνωρίζει διατροφικές διαταραχές, bullying, κατάθλιψη και φοβίες.